Dag 14 - Vrije dag in Homer

Zoals al bekend stond vandaag de berenexcursie vanuit Homer op het programma. Om 8:00 uur stonden we klaar. Nog even naar binnen om te tekenen voor het risico waarvan we op de hoogte zijn. Daarna naar buiten om lieslaarzen te passen. We krijgen het advies om sowieso onze regenbroek aan te trekken omdat waar we heen gaan alles vochtig is. Eric kan een regenbroek lenen. Het is even zoeken naar de juiste maat laars maar als iedereen is voorzien kunnen we in het vliegtuig stappen. Zes passagiers en dan de piloot en zijn vrouw. Voorin kan iemand naast de piloot zitten en daarachter zijn twee drie-persoons bankjes. Het zit lekker knus. De raampjes zijn bol naar buiten toe dus je kunt ook goed naar beneden kijken. Iedereen zit dus we kunnen weg. Nog even taxi-en naar de andere kant van het meer en dan vol gas vooruit en omhoog! We komen best snel los vinden wij. Het uitzicht is mooi! We kijken mooi uit over Homer en over de bergen inclusief vulkanen. De tocht zal ongeveer een uur en een kwartier duren. Boven Homer was het nog helder maar hoe dichter we bij de plaats van bestemming komen hoe dichter ook de bewolking wordt. We horen wat communicatie met een andere piloot in de buurt en daarna ook het echtpaar met elkaar: let's call it a day. En de vrouw gaf ook nog aan dat ze dan onderweg terug naar Homer wel wat zou vertellen over de beren in plaats van dat we ze zien. Huh? Dus het gaat niet lukken en we gaan weer terug? Aan de ene kant denk ik: hm, geen enge kennismakingen met beren dus en aan de andere kant: wat jammer, zo dichtbij en door een stom stel wolken gaan we het niet meemaken.

Maarrrr! De piloot draaide en zakte wat en daar was het helder!! Vanuit de lucht zagen we groene velden met veel water en zelfs een aantal beren!!! Wat hebben ze toch een aparte tred. Even verderop is een meertje waar we op landen. De piloot legt het vliegtuig vast met touwen, stenen en ankers en daarna mogen we een voor een uitstappen. Onze rugtassen worden uitgeladen en we doen gelijk onze regenjassen aan want het is best fris met die wind!

Vanaf het vliegtuig is een smal pad: een beartrail. Deze worden gebruikt door de beren en nu door ons. We lopen een stuk richting een van de rivieren in dit gebied, in de hoop daar beren te treffen.

De piloot en zijn vrouw bieden aan samen op zoek te gaan naar en plek om als restroom te gebruiken. Ha, heel goed dat ik geen koffie nam! Ik hoef de bosjes niet in.

Uiteindelijk komen we bij een soort afgrond van een paar meter hoog. Beneden is de rivier en ja hoor, daar zien we de eerste drie beren!! Ze zijn nog ver weg maar zelfs van deze afstand ogen ze groot. Hier blijven we een tijdje kijken. En dan gaan we via eenzelfde paadje als de smalle beartrail naar beneden. Ik snap nog even niet wat de bedoeling is, er is daar toch alleen maar water? Maar dat wordt me al snel duidelijk. Wie het niet aandurft kan hier blijven met de gids, de rest kan met de piloot mee, het water oversteken. Ook al vind ik het spannend, dit ga ik gewoon doen. Best griezelig met die rubberen zolen over de glibberige stenen onder water. Eric glijdt half uit maar blijft gelukkig overeind! Leuk die lieslaarzen maar omvallen is evengoed niet handig natuurlijk. Mijn voeten worden wel een beetje koud. En als ik merk dat de linker kouder wordt dan de rechter trek ik de conclusie dat de linker laars lek is. Het is niet heel erg, alleen mijn sok raakt doorweekt. In het midden van de rivier is een soort klein eilandje van kiezelstenen. Hier blijven we staan. In verschillende richtingen hebben we nu zicht op een beer. Best een raar idee, om hier te staan, voor mijn gevoel omsingeld door beren. Maar de piloot en zijn vrouw zijn zo ontzettend kalm, het zal allemaal wel goed zijn. Dan ineens neemt een beer een spurt het water in! Geweldig om te zien (ook al is het best even wennen, een beer die met zo'n snelheid onze kant op komt, zonder hek of andere barrière tussen ons en de beer). De beren hebben alleen totaal geen interesse in ons. Ook omdat het verboden is om ze te voeren of etenswaren achter te laten. Als ze dat eenmaal hebben geproefd associëren ze mensen met eten. Een ander nadeel van voeren is dat we ze niet meer echt kunnen bekijken.

De rivier verder oversteken gaat niet lukken. Het is erg diep en de stroming sterk. Dus we gaan terug hoe we kwamen zodat we bovenlangs een andere plek gaan zoeken.

We bekijken een beer die hier al jaren naar dezelfde plek terugkomt. Hij claimt deze plek vervolgens voor een maand. En wij zien hem zalm vangen! De zalmen zijn erg vroeg dit jaar (mazzel voor ons, en de beren). Geweldig om te zien hoe die grote beer zich vol in het water laat storten! Of achter een groep zalmen te zien jagen waarbij minimaal een zalm in de problemen komt doordat hij naar te ondiep water is gevlucht. Sneu voor de zalm maar schitterend om te zien.

Later op de dag kwamen er regenwolken. Rond drie uur begonnen we aan de terugvlucht. Deze vlucht was minder prettig vanwege wat turbulentie.

En nu zijn we rozig van een hele dag in de buitenlucht... Maar we zijn nog helemaal heel en compleet en weer een heel bijzondere ervaring rijker!!